รอยชื่อบนผาหิน

ข้อมูลเบื้องต้น

 ตอนแรกเราเขียนเรื่องนี้จากอะไรก็ไม่รู้ นึกได้ก่อนวันวาเลนไทน์พอดี ก็พอดีลงวันวาเลนไทน์ตอนเช้าๆ (มืด) ซะแล้วเง้อ 

ไม่รู้จะเอาเข้าหมวรักหรือนิทานีเพราะรู้สึกว่ามันดูง่ายๆ เหมือนนิทานที่มีคติสอนใจ



//////
แนวคิดทั้งหมดมันเกิดจาก... (สปอย)
ไอ้พวกมือบอลค่ะ นั่งเล่นเพลินๆไปเจอใครไม่รู้เอ็งสลักชื่อไว้เต็มโต๊ะเลย หมันไส้!
/////



เรื่องนี้ใครจะเอาไปแปะไหนก็เอาไปเราไม่ซีเรียสค่ะ
แต่ขออย่างเดียวอย่าแอบอ้างชื่อก็พอเนาะ ถึงแม้งานเราจะไม่ได้ดีมาก แต่ถ้าเห็นใครมาเอาไปเปลี่ยนชื่อก็โกรธนะคะ

เนื้อเรื่อง

                  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเมืองอยู่เมืองหนึ่ง มีความเชื่อว่า หากคู่รักคู่ใดได้จารึกชื่อของทั้งคู่เพื่อประกาศความรักของตนไว้บนผาหิน หากผาหินนั้นไม่พังทลายลง ความรักนั้นก็จะยังคงอยู่ตลอดไปตราบนานเท่านาน … แต่หากพังทลาย ความรักจะพังสลายภายในเจ็ดวัน

 มันเป็นคำสาปที่คงอยู่มานานหลายร้อยปี คู่รักทุกคู่ต่างพากันหาผาหินที่คงทนที่สุดเท่าที่จะหาได้ มีผู้ถูกว่าจ้างมากมายถูกจ้างมาให้ปกป้อง ผาหินแห่งหนึ่งซึ่งแข็งแรงมากที่สุดเท่าที่พวกเขาจะหาพบ และทุกคู่ต่างพากันมาสลักชื่อไว้ที่นั่น รุ่นแล้วรุ่นเล่า ความรักก็ยังคงมั่นคงและหวานซึ้ง จนกลายเป็นธรรมเนียมที่จะต้องหาแหล่งสลักเพื่อความมั่นคงในความรัก

แต่แล้ววันหนึ่ง…

ผาหินนั้นก็ถูกพังทลาย … เพราะมนุษย์ด้วยกันเอง ต้องการจะแย่งตำแห่งของผาหินที่ว่างที่เหลืออยู่ไม่มากนัก

มันกลายเป็นวิกฤตครั้งยิ่งใหญ่ จู่ๆบางคู่ก็ทะเลาะกันโดยไม่ทราบสาเหตุ บางคนที่มีปัญหากับการที่พังทลายนั่นก็ตายไปเพราะการต่อสู้กันเอง… จนในที่สุด คนทั้งเมืองต่างพากันหย่าร้างภายในเจ็ดวันนั้นอย่างรวดเร็วเพราะคำสาป …

แต่แล้วพวกเขาก็พบอะไรบางอย่าง

มีคู่รักคู่หนึ่งที่ยังหลงเหลืออยู่ ..!

คนทั้งเมืองจึงรีบไปหาคู่รักคู่นั้น แล้วถามว่าเหตุใดจึงสามารถอยู่ร่วมกันได้ทั้งๆที่ผาหินแห่งนั้นถูกทำลายไปแล้ว

“คุณไม่ได้สลักชื่อที่ผาหินแห่งนั้นหรือ???”

“คุณไม่ได้เป็นคนเมืองนี้หรือ???”

“คุณไม่ได้เป็นคู่รักกันหรือ???”

คำถามมากมายที่พร่างพรูจากชาวเมืองถูกถามออกมาอย่างรวดเร็วราวกับสายฝน คู่รักคู่นั้นกลับส่ายหัว หญิงสาวผู้นั้นกล่าวออกมาว่า

“นั่นเป็นเพราะ... ความรักของเราไม่ได้จำเป็นต้องให้ใครรู้ ให้ใครทราบ ไม่จำเป็นต้องสลักบนผาหิน และไม่ต้องการความมั่นคงใดๆ เพราะเราเชื่อมั่นเสมอในความรักที่มีให้แก่กันและกันเท่านั้นเอง”